De onderbroken uitreiking van het kind naar zijn ouders vormt een centraal thema in therapie en familieopstellingen. Het is de pijnlijke echo van een gekwetst kind, waar nog veel volwassenen onbewust onder gebukt gaan. Kinderen stoppen met uitreiken wanneer het te pijnlijk is geworden en ouders hebben het vaak niet eens door, of voelen zich machteloos om het te herstellen. Zij hebben hun eigen pijn, vaak dezelfde als die het kind voelt. De pijn reist door de generaties heen. In psychotherapie spreken we van hechtingsproblematiek, oftewel de onveilige hechting. Wat gebeurt er precies als de uitreiking van een kind te pijnlijk wordt? Hoe overleeft het kind als het niet meer uitreikt? Waarom gaat het kind afwijzen, waar het zo wanhopig naar verlangt? Hoe herstel je de verloren verbinding, die zoveel lijden en zelfs depressie veroorzaakt? Hoe geef je het innerlijk kind opnieuw een stevige basis en help je het opgroeien naar emotionele volwassenheid? Tal van vragen en antwoorden beschreven vanuit een systemisch perspectief.

 

<iframe src=”https://www.linkedin.com/embed/feed/update/urn:li:share:6675746535487098880″ height=”909″ width=”504″ frameborder=”0″ allowfullscreen=”” title=”Ingevoegde bijdrage”></iframe>