Leven is de weg van Oud naar Nieuw bewandelen

2022 is voorbij! Mijn eerste jaarwisseling als blogger zit erop. De laatste paar jaar heb ik -anders dan normaal- niet op het voorbije jaar teruggekeken. Maar Elke (en m’n scheurkalender) nodigden me er speciaal voor uit, waardoor ik in de vooravond van 31 december wel weer achterom heb gekeken. Niet door alle maanden na te gaan, zoals ik voorheen deed. Maar door 3 vragen al schrijvend te beantwoorden. En daarbij heb ik opnieuw ervaren dat mijn pen soms zijn eigen -mij verrassende- leven leidt.

De eerste 2 vragen had ik al van Elke meegekregen: Wat laat ik in het oude jaar? En 2:  Wat neem ik mee naar het nieuwe jaar? Daar heb ik nog ’n nummer 3 aan vastgeplakt:  Wat wil ik aan het nieuwe jaar toevoegen?

Over de eerste vraag heb ik niet hoeven nadenken. M’n giga kwaadheid en woede wilde ik achterlaten in 2022! Afgelopen maand heb ik vaker gemerkt hoezeer die boosheid op mezelf drukt. Als ’n boemerang bij me terugkomt. Ik heb de laatste weken regelmatig m’n hart gevoeld. Ook nu, nu ik de vorige zinnen opschrijf. Aleen al de woorden schrijven of denken werkt negatief op m’n fysiek door! Ik heb ze zo toegesproken: ‘Lieve kwaadheid en woede, ik wil jullie beide bedanken! Jullie hebben me, zo zie ik nu, op m’n onvrede willen wijzen. Mijn onvrede over mijn leven. Goed dat jullie ’t zo lang hebben volgehouden, want pas nu ik jullie schrijf, snap ik dat het nu aan mij is. Om helder te krijgen waarom en waarop jullie zo boos zijn. Zodat er eindelijk meer rust in mijn zijn, kan ontstaan. Meer positiviteit. En natuurlijk mogen jullie me aan m’n oren blijven trekken als ik terugschiet in die gewoonte. Maar dat mag dan wat zachter en rustiger gebeuren. Omdat ik nu alerter ben op jullie beide. En omdat ik maar ’n mens ben. Met al m’n fouten en oude en rare manieren van willen copen met allerlei lastige situaties. De vervolgstap is dan dat ik die rare manieren transformeer in nieuwe, constructievere technieken. Maar ik begin gewoon bij het begin. Wel fijn, lieve woede en kwaadheid. Fijn jullie doel te leren kennen. En héél fijn om ’n ander contact met jullie te gaan opbouwen!’

Wat ik meeneem? Over de jaargrens til? Ook dat is me meteen helder! Ik neem mijn grote creativiteit mee. Mijn muzikaliteit. Míj́n manier van dansen, en mijn humor. Mijn manier van contact leggen. Míj́n manier van doen. Ook al zitten daar vlekjes op. Is ’t verre van perfect. Ik neem mezélf mee! Met al mijn kwaliteiten én eigenaardigheden. M’n tekortkomingen én inzichten. M’n kleinheid én grootheid. M’n verlangens; helder én diep verstopt. Al m’n vergezichten en diepe wensen. Net zoals al m’n ‘ik-weet-het-nieten’! IK NEEM MEZELF MEE; de Vieve, die ik NU BEN!

En wat ik nieuw ga toevoegen? Dat gaat in 2023 vanzelf blijken. Zonder tussenkomst van wie dan ook! Hoewel … ik krijg van Elke altijd heel veel moois mee! En ik vertrouw ook wat meer op mezelf. En op het gloednieuwe jaar! En dus wil ik je bedanken, Oud Jaar! Voor wat je mij, ook op de laatste dag, hebt gebracht!

HAPPY NEW YEAR!

Liefs, Vieve

Primaire en secundaire emoties

Primaire emoties worden ook reinigende emoties genoemd. Het zijn de zuiveren gevoelens van het kleine kind in jezelf. Het kind heeft zich in deze gevoelens niet altijd gezien of gehoord gevoeld. Hierdoor hebben deze gevoelens en emoties geen verbinding en (h)erkenning ervaren, waardoor ze niet konden bestaan.  En we een secundaire emotie hebben ontwikkeld of overgenomen van wat we als kind hebben gezien en ervaren in onze omgeving.

plaats van ze weg te drukken, doorvoel je ze waardoor ze ‘oplossen’ en je ‘schoonmaken’ van binnen.

Primaire zijn korte en heftige gevoelens, die vaak niet langer dan 10 seconde tot 2 minuten duren.

Deze primaire gevoelens leren herkennen, kennen, ontdekken, woorden geven en leren duiden, vraagt moed, vertrouwen, veiligheid, aandacht, nabijheid, oordeelloos-zijn, rust en geduld. Waar in mijn lichaam voel ik dat dan? Daar bij blijven, is spannend omdat het vroeger bedreigend was en we nog steeds voelen: onbekend maakt onbemind.  We blijven er het liefst van weg, sluiten ze zelfs uit, hopen dat deze gevoelens zich nooit laten zien en denken dat we dan gelukkig zijn. Of komen er moeilijk bij, kunnen niet of moeilijk bij het ervaren van dit gevoel omdat ons fysieke gestel, ons neurologisch systeem en zenuwstelsel ze beschermen. Vroeg geleerd en daarmee goed getraind.

Secundaire emoties of gevoelens zijn de emoties die voor de primaire gevoelens of emoties gaan staan, ze als het ware beschermen. We hebben ze ontwikkeld vanuit onze overleving. Nagedaan, gecopieerd of aangeleerd in een poging om in contact te komen, te blijven of te zijn met onze buitenwereld, met de mensen om ons heen. Ons te verhouden opdat we gezien worden, gewaardeerd, erkend worden, gezien voelen. Dat is meestal een onbewuste reactie, een automatische bescherming. Je wordt bijvoorbeeld boos omdat je je in de steek gelaten voelt. Of je voelt je verdrietig omdat je bang bent.

Het is ons overlevingsmechanisme dat ons behoed voor verlating, afwijzing, veroordeling of verlaten worden; Onze primaire gevoelens die vaak te groot of te pijnlijk zijn. Het is dan makkelijker boos te zijn, dan je kwetsuur te voelen.

En wat is dat overlevingsmechanisme snel en behendig! Een bekwame waakhond die zijn vak goed kent en bescherming ziet als zijn hoogste doel. Hoog-sensitief en alert, flexibel en snel, waardoor we vaak niet herkennen dat deze emoties niet de oorspronkelijke zijn.

Secundaire emoties zijn langdurig en kunnen uren, dagen, maanden en zelfs jaren duren. Dat komt omdat ze niet schoonmaken, niet de kern zijn en ze dus niet opruimen. Het kan dus soms lijken dat je je emoties en gevoelens laat zien en zijn terwijl je onbewust niet bij je primaire emoties en gevoelens komt.

In coaching leer je jouw primaire gevoelens en emoties kennen.

Maar waarom zou je dat willen? Wat levert het je op? Wanneer je alleen vanuit je secundaire emoties blijft leven, blijf je in rondjes lopen, herhaal je wat je vroeg hebt geleerd. Uiteindelijk loop je leeg…

Wil jij fris, vitaal en vanuit jouw eigen levensenergie leven? En wil je daarbij ondersteund worden in een veilige setting met professionele begeleiding? Dan nodig ik je van harte uit voor een gratis kennismakingsgesprek.

Meld je aan via het formulier op : www.elkecoaching.nl

Leven is mijn waarde gaan zien

Ik luister naar Corinne Bailey Rae’s Like a Star met tranen in m’n ogen. Omdat de rust, zachtheid en traagheid van dat lied me raken; zó onvoorstelbaar moe voel ik me. Zo niet te beschrijven voorbij al m’n grenzen. Eerder naar bed gaan … Dat krijg ik er maar niet in. Hoewel … Ik zou nu graag in bed kruipen en me door ’t geluid van de stiller wordende natuur zachtjes in slaap laten wiegen. ’n Heerlijk diepe slaap. Maar de realiteit is voorbij denderend verkeer. Drukte ook in m’n huis: ’n matras in de gang, stapels spullen om uit te zoeken, uitpuilende kastjes. ’t Stoort me mateloos. Ik wil ’t opgeruimd hebben! M’n hele huis! Maar ’t gaat zo langzaam. Vanwege de herinneringen.

Ligt daarin de oplossing? Gewoon loslaten? Deze vragen roepen nieuwe tranen op. Waarom pijnig ik mezelf toch door alles zo gróndig te willen doen? De tijd die dat kost! Waarom niet ‘blind’ ’n stapel troep weggooien? Uit m’n huis! Uit m’n leven! Nieuwe ruimte scheppend!

Lees meer