Organisatiecoaching
We werken allemaal vanuit overtuigingen en patronen. Dat zorgt voor kaders, die ons houvast geven. Maar het creëert ook blinde vlekken.
Ik ontmoet je graag! Voel je welkom voor een gratis vrijblijvend orienterend gesprek!
Persoonlijke coaching
Persoonlijke coaching stimuleert gedragspatronen om te buigen en stimuleert werken aan blijvend resultaat. Gevolg: ontwikkeling en persoonlijke groei.
Familie opstellingen
Een familieopstelling is een methode om meer helderheid te krijgen in jezelf. In je zijn. Hoe je functioneert. En in de problemen die je in je leven ervaart.
Over mij
Ik vind het belangrijk dat er een klik is met mij. Alleen dan kun je open zijn over de problemen die je ervaart. Daarom begin ik altijd met een vrijblijvend gesprek.
Blogs
Afgelopen week doorliepen we (met 2 groepen) dag 2 van de zesdaagse Over-le*en.
Het is geweldig om te horen hoeveel en op welke manier de inzichten van dag 1 doorwerken in de weduw-gezinnen en het effect op de weduw-ouders in het wezenlijke gevoel van invloed binnen het gezin en op het ouderschap. Verschuivingen en verhelderingen hebben hun eerste bewegingen in gang gezet…
Deze tweede dag bekeken we onder andere ieders stamboom waarmee we inkijkjes in onze eigen en elkaars geschiedenis kregen. Het leverde hele mooie en verhelderende inzichten en veel (h)erkenning van wat voorouders hebben meegemaakt. Het effect daarvan op onze levens van vandaag is soms verrassend en vaak verhelderend. Bijvoorbeeld de herkenning in het dragen van veel verdriet of het harde werken. Maar ook hoe met emoties en gevoelens werd omgegaan en hoe dit als vanzelf werd doorgegeven en zo doorleeft tot op de dag vandaag.
En hoe leven de emoties en gevoelens voort in het huidige (weduw) gezin? Want het grote verdriet, het verlies van de levens- en liefdespartner, mede-ouder en papa of mama van kind(eren), heeft een grote impact op ieder gezinslid en ook op de dynamiek binnen het gezin. Wat vraagt hierin gezien te worden door de ouder? En welke rol neem je? Welke plek neem je in? En hoe weet je of dat ook de juiste plek is?
Als weduw-ouder herkennen we allemaal dat er zo enorm veel op onze schouders rust en het zoeken is naar hoe hier mee om te gaan. we herkennen bijv dat te doen door te ontwijken of ontlopen (en bijv last te krijgen van schuldgevoel of door het bomen het bos niet meer te zien) ? Of juist door kei hard door te werken (en frustraties op te bouwen) en niet toe te komen aan jezelf. We moeten overleven en hebben daarvoor allemaal onze eigen manieren. Makkelijk is het niet altijd om deze aan te kijken omdat we bijv ook zo graag juist wel en soms ook juist niet doorwillen leven. Of onze kind(eren) willen behoeden of soms juist onszelf. Vandaag creerde we weer een stukje meer inzicht. Voelbaar, door de oefeningen en door te kijken en luisteren naar elkaar.
Zoals we in- en uitademen, doen we dat ook in deze dag. We bewegen en herinneren onzelf en delen met elkaar hoe we onszelf afleiden of opladen. Waar we van genieten, leuk vinden of om kunnen lachen. Inspireren elkaar met onze ideeen en rondde weer vruchtbare dag af.
Wat een intiem en diepgaand proces bij al deze weduw-ouders en steeds ook weer in de begeleiding door Karin Heesakkers en mijzelf. Want weduw-ouder zijn stopt niet en het verbinden met andere weduw-ouders vraagt om steeds aan te kijken en te verbinden met alles wat zich laat zien en wat er leeft.
Heb je interesse of ken je mensen die mogelijk gebaat zijn bij deze zesdaagse? In 2024 starten we weer met een groep in Zuid Nederland en Midden Nederland.
Voor info zie mijn website : https://www.elkecoaching.nl/weduw-ouders/
Je kunt me ook mailen: info@elkecoaching.nl
of bellen: 06-53477004
De eerste dag van de zesdaagse voor weduw-ouders staat in het teken van kennismaken. Ieder verhaal, ieders ervaringen en ieder verlies van een partner en ouder van kind(eren), is zo voelbaar snijdend, gelaagd en diepgaand. Het openen naar elkaar, verkennend delen met elkaar, ieder vanuit onze eigen ervaring in het weduw-ouder zijn. Herkenning en erkenning vindend van de vele gevoelens en emoties, met, bij en soms spiegelend aan elkaar. Verwonderen we ons, steeds opnieuw, hoe we in deze bedding, op zo’n diepe laag elkaar ontmoeten waardoor in deze verbinding er zich haast moeiteloos een bedding vormt van vertrouwen.
Lees meer
Het leven Lijden of Leiden
Lijd jij of leid jij je leven? Of doe je het allebei?
En wat betekent dat eigenlijk? Wie leidt jou dan wanneer je lijdt?
Een thema wat naar voren kwam in de laatste opstellingsbijeenkomst.
Middels een familieopstelling word je je bewust van de ‘magische plek’ die je inneemt in jouw gezin van herkomst. Op deze plek ben je als vanzelf gegroeid doordat je als kind precies voelt wat er nodig is in het gezin, waar je ‘past’ binnen het gezin. Het is een onbewust ingenomen plek waarin je magischerwijs voelt wat je te doen hebt. Je hebt als het ware een functie, een rol in het gezin waardoor je je gehecht voelt. Omdat het nodig is. Ons onbewuste brein en zenuwstelsel, begrijpt dat het nodig is om te overleven. En precies dat is wat het is: Overleven door aan te passen, uit te reiken, van betekenis te zijn voor de ander (bijv voor je ouders), aan- en invoelen, inhouden of ondergaan. Hoewel dit vertrouwd voelt omdat het zo bekend is, ben je afhankelijk en gebonden. Onvrij dus en in zekere zin aan het lijden. Het is het nodig hier los van te komen om uiteindelijk je ‘vrije plek’ in te nemen en je leven werkelijk te kunnen leiden. Leiding te nemen en bewust te zijn van welke verantwoordelijkheid je te dragen hebt voor jezelf. Daarmee steeds kijken; wat raakt mij, waarin word ik getriggerd en wat voel ik? Hoe reageert mijn loyaliteitsgevoel hierop? Hoe kan ik dat verduren en mezelf toestaan vrij te zijn? En te ervaren IK ben degene op die ik heb gewacht.
Leven is de weg van Oud naar Nieuw bewandelen
2022 is voorbij! Mijn eerste jaarwisseling als blogger zit erop. De laatste paar jaar heb ik -anders dan normaal- niet op het voorbije jaar teruggekeken. Maar Elke (en m’n scheurkalender) nodigden me er speciaal voor uit, waardoor ik in de vooravond van 31 december wel weer achterom heb gekeken. Niet door alle maanden na te gaan, zoals ik voorheen deed. Maar door 3 vragen al schrijvend te beantwoorden. En daarbij heb ik opnieuw ervaren dat mijn pen soms zijn eigen -mij verrassende- leven leidt.
De eerste 2 vragen had ik al van Elke meegekregen: Wat laat ik in het oude jaar? En 2: Wat neem ik mee naar het nieuwe jaar? Daar heb ik nog ’n nummer 3 aan vastgeplakt: Wat wil ik aan het nieuwe jaar toevoegen?
Over de eerste vraag heb ik niet hoeven nadenken. M’n giga kwaadheid en woede wilde ik achterlaten in 2022! Afgelopen maand heb ik vaker gemerkt hoezeer die boosheid op mezelf drukt. Als ’n boemerang bij me terugkomt. Ik heb de laatste weken regelmatig m’n hart gevoeld. Ook nu, nu ik de vorige zinnen opschrijf. Aleen al de woorden schrijven of denken werkt negatief op m’n fysiek door! Ik heb ze zo toegesproken: ‘Lieve kwaadheid en woede, ik wil jullie beide bedanken! Jullie hebben me, zo zie ik nu, op m’n onvrede willen wijzen. Mijn onvrede over mijn leven. Goed dat jullie ’t zo lang hebben volgehouden, want pas nu ik jullie schrijf, snap ik dat het nu aan mij is. Om helder te krijgen waarom en waarop jullie zo boos zijn. Zodat er eindelijk meer rust in mijn zijn, kan ontstaan. Meer positiviteit. En natuurlijk mogen jullie me aan m’n oren blijven trekken als ik terugschiet in die gewoonte. Maar dat mag dan wat zachter en rustiger gebeuren. Omdat ik nu alerter ben op jullie beide. En omdat ik maar ’n mens ben. Met al m’n fouten en oude en rare manieren van willen copen met allerlei lastige situaties. De vervolgstap is dan dat ik die rare manieren transformeer in nieuwe, constructievere technieken. Maar ik begin gewoon bij het begin. Wel fijn, lieve woede en kwaadheid. Fijn jullie doel te leren kennen. En héél fijn om ’n ander contact met jullie te gaan opbouwen!’
Wat ik meeneem? Over de jaargrens til? Ook dat is me meteen helder! Ik neem mijn grote creativiteit mee. Mijn muzikaliteit. Míj́n manier van dansen, en mijn humor. Mijn manier van contact leggen. Míj́n manier van doen. Ook al zitten daar vlekjes op. Is ’t verre van perfect. Ik neem mezélf mee! Met al mijn kwaliteiten én eigenaardigheden. M’n tekortkomingen én inzichten. M’n kleinheid én grootheid. M’n verlangens; helder én diep verstopt. Al m’n vergezichten en diepe wensen. Net zoals al m’n ‘ik-weet-het-nieten’! IK NEEM MEZELF MEE; de Vieve, die ik NU BEN!
En wat ik nieuw ga toevoegen? Dat gaat in 2023 vanzelf blijken. Zonder tussenkomst van wie dan ook! Hoewel … ik krijg van Elke altijd heel veel moois mee! En ik vertrouw ook wat meer op mezelf. En op het gloednieuwe jaar! En dus wil ik je bedanken, Oud Jaar! Voor wat je mij, ook op de laatste dag, hebt gebracht!
HAPPY NEW YEAR!
Liefs, Vieve
Maarten (46) vader van 2 tieners en weduwnaar sinds 2,5 jaar
'Jullie cursus is in alle opzichten goed doordacht en evenwichtig. De lesstof inzichtelijk en compact, de illustraties zijn verhelderend. Jullie warme manier van zijn en jullie vermogen om zowel lotgenoot als begeleider te zijn, zorgt voor veiligheid en verbinding. De dagelijkse opening met kaarsenvoor en foto's van onze dierbaren is fijn en liet me meteen thuis voelen. Jullie werkwijze is kalm en respectvol en tegelijk confronterend en inzichtelijk. Jullie geven ruimte om te leren van elkaar , te spiegelen aan elkaar, verhalen, perspectieven en ervaringen delen. Tegelijk dagen jullie uit om verder te kijken, dieper te graven ente ervaren zonder te (over)analyseren. De zesdaagse is in alle opzichten een rijke ervaring. Ik gun dit ieder ouder die zijn of haar partner verloren heeft.'
Ik heb geleerd om vanuit mijn gevoel te handelen en te acteren. Wat ik vroeger vanuit mijn hoofd deed doe ik nu vanuit mijn gevoel en wanneer het niet goed voelt, doe ik het niet!
Ik ben geleidelijk aan steeds meer bij mijn gevoel gekomen en heb geleerd meer naar de mens te kijken, heb meer inleving en ben minder zakelijk geworden.
Ik heb geleerd te herkennen wanneer ik mijn gevoel vooral rationeel benader. Ik kan nu mijn gevoel toelaten waardoor ik veel meer rust kan vinden.
Oude patronen loslaten, is niet altijd een feest; dat kan echt pijnlijk zijn. Maar hoe bijzonder is het om te merken dat die pijn ineens in kracht kan veranderen?!
"Ik ben vooral veel bewuster en eerlijker naar mezelf toe bij het nemen van beslissingen. Wil ik het daadwerkelijk of kies ik voor de kortste weg of is het een vlucht, dit komt vrijwel dagelijks terug"