Blog 12: Leven is blijven voelen

Leven is blijven voelen

Ik heb mijn toekomst lang als een soort sprookje gezien. Stelde me voor dat op een mooie dag, een fantastische dag, alles -vanuit het niets- ineens goed zou komen. Geen verdriet meer. Geen pijn of zorgen. Maar overvloed! Aan liefde. Positiviteit. En geluk. Moeheid plaats makend voor bakken met energie en allerlei grootse en kleinere plannen. Met een overstromend hart en de breedst mogelijke lach op mijn gezicht zou ik eindelijk in míj́n bootje stappen en me mee laten nemen door de stroming. Die zo vurig verlangde flow voelend.

Bijzonder, zo’n mooie droom. Lief ook. Als ’t kon zou ik ‘m inlijsten. In een met goudverf omrand lijstje met glinsterende strass eromheen. Toch! Ik heb er in geloofd. En eigenlijk word ik vandaag pas écht wakker. Zie ik dat het leven helemaal geen sprookje is.

Zeker ben ik gegroeid. In de tijd tussen toen en nu. Onmiskenbaar. Maar groei betekent ook meer gaan zien. Meer gaan begrijpen. Een scherpere blik. Toen ik vanochtend wakker werd, voelde het meteen alsof er iets niet klopte. Een predikaat van de kleine Vieve, die

Lees meer