Organisatiecoaching
We werken allemaal vanuit overtuigingen en patronen. Dat zorgt voor kaders, die ons houvast geven. Maar het creëert ook blinde vlekken.
Ook online sessies mogelijk!
Persoonlijke coaching
Persoonlijke coaching stimuleert gedragspatronen om te buigen en stimuleert werken aan blijvend resultaat. Gevolg: ontwikkeling en persoonlijke groei.
Familie opstellingen
Een familieopstelling is een methode om meer helderheid te krijgen in jezelf. In je zijn. Hoe je functioneert. En in de problemen die je in je leven ervaart.
Over mij
Ik vind het belangrijk dat er een klik is met mij. Alleen dan kun je open zijn over de problemen die je ervaart. Daarom begin ik altijd met een vrijblijvend gesprek.
Blogs
Blog 08. Ervaringen van een coachclient. Lees je mee? Leven is het donker ingaan Ik kijk naar buiten en zie de verlaten nesten in de kale hoge bomen. De lucht is grijs, af en toe doorbroken door een rookpluim uit een schoorsteen. Op m’n balkon staan uitgebloeide zomerplantjes met nog een enkel verwelkt bloemetje erin, de takjes bruin. Het is stil. Op straat is niemand te zien. We leven in de donkerste dagen van het jaar. Het donker. Het donkere donker. Ik heb er wat mee, maar kan er ook voor wegrennen. Ik herinner me een eenzame periode in mijn leven waarin ik bewust pas in de avonduren boodschappen ging doen. Omdat ik me dan veilig voelde. Juist in het donker. Omdat niemand van m’n gezicht kon aflezen hoe ik me van binnen voelde. Ik ging letterlijk op in de donkerte. Soms een heel eind omlopend, me één voelend met het donker. Maar ik heb het ook verafschuwd. Ben ervoor weggerend. Door te gaan roken. Drinken. Snoepen. Harde muziek. Allemaal onbewust. Om die dreigende donkerte en stilte van me weg te houden. Zo vele jaren later snap ik waarom ik er regelmatig zo’n moeite mee had. Het raakte alles wat op m’n bord lag, maar waar ik me nog niet bewust van was. Alles wat voor mij nog verborgen in het donker lag. Míj́n donker. Afgelopen jaar heb ik daar samen met Elke veel van in het licht kunnen zetten.
07 – Leven is het kind in je koesteren!
Gezondheid staat bij mij bovenaan het lijstje. Ik moet er niet aan denken een ernstige ziekte te krijgen. Ik kijk echt op naar degenen die wel het ‘verkeerde lotje’ hebben getrokken. Naar de rust waarmee zij hun lot ondergaan. De kracht die ze tonen. De vrede, die ze met hun lot sluiten! Dat is mens zijn op het hoogste niveau.
Hoe ik zou reageren? Ik zou volledig doordraaien! Serieus. Ik heb m’n handen al vol bij preventieve bevolkingsonderzoeken. Tuurlijk ben ik blij dat die onderzoeken er zijn. Maar ik word er nerveus van. Bang voor een uitslag die ik niet wil. Al zo vaak heb ik voor, tijdens en na zo’n onderzoek een schietgebedje gedaan. Om vervolgens twee weken lang (en da’s lang!) in m’n rats te zitten, omdat je dan pas de uitslag krijgt.
Gelukkig is er enige verbetering zichtbaar. Pasgeleden had ik weer zo’n onderzoek. De periode direct erna ben ik voor mijn doen vrij rustig doorgekomen. Ik was er niet zo mee bezig. Totdat de datum van de uitslag naderde. Conform wat me verteld was, had ik gisteren de uitslag moeten ontvangen. Niet dus. Iets waarmee ik al wel rekening had gehouden. Zo dacht ik althans. Maar afgelopen nacht was dat niet te merken: ik kon de slaap niet vatten en m’n hartslag was hoger dan normaal. Toen dat écht tot me doordrong, werd ik boos. Het moest maar eens uit zijn met al die flauwekul. ‘Die uitslag komt morgen! En statistisch gezien is de kans superklein dat er iets aan de hand is! Al dat gezeur, elke keer weer. Ik ben ‘r helemaal klaar mee! Kappen nou, verdomme!’ Meer lezen
Ik weet niet meer wat ik hardop tegen mezelf gezegd heb. Tijdens de afwas. En vervolgens tijdens het schoonmaken van de onderkant van m’n schoenen; vuil van het natte zand op het kerkhof. Onbewust m’n huis onderstempelend. ’t Was pure afbraak. De treurige climax van een dag die begon met me verslapen. Onder de douche hetzelfde zeurende gevoel in mijn onderbuik waar ik al langer last van heb; eerst af en toe en sinds een week dagelijks. Ik besprak ’t later op de dag met mijn beste vriend. Hij gaf aan dat hij al enkele dagen last had van een ander buikprobleem. “Ach Vief, we zijn allebei bezig met ons leven. Met verandering. En dat werkt natuurlijk ook door op je lijf!” Heerlijk hoe hij kan relativeren!
Toen ik aan het begin van de middag bij hem binnenliep, hadden zijn huisgenoten al gezien dat m’n gezicht op kwaad stond. Maar dat was maar een fractie van hoe m’n ochtend was verlopen. Ziedend was ik. Had letterlijk in het rond geslagen. Kort. Omdat ik me zó moe voelde. Ik weet al heel lang dat het pure onmacht is. Zoals ik ook weet dat korter of langer na die storm tranen volgen. Diep verdriet. Om oude pijn. ’s Avonds keek ik terug op de dag. Terug naar de afbraak. Verder dan tot op ’t bot. Meer lezen
Leven is loslaten wat niet meer past
Ik heb Elke iets bijzonders beloofd. Ik heb ermee ingestemd om deze blog niet perfect te maken. Maar vanuit mijn hart te schrijven. Vanuit mijn gevoel.
Het voelt heel onwennig dit. Wetende dat elk woord dat ik nu schrijf blijft staan. Geen tien verbeterde versies, maar alleen deze. Schrijvend wat mijn hart me ingeeft.
Ik voel mijn hart. Nu op dit moment. ik voel het kloppen. Omdat ik het aandacht geef. Bijzonder is dat. En tegelijkertijd ook logisch. Ik voel tranen naar boven komen. Emotie. Ook dat laat ik er zijn. Wellicht is het oude pijn. Getriggerd, omdat ik eindelijk eens stop met het vasthouden aan kwaliteit. Aan superbe verlopende zinnen. Aan mijn hoofd.
Ik ben het al mijn hele leven zo anders gewend. Bij veel van wat ik doe, strevend naar perfectie. Goed werk toch nog verder verbeteren. Omdat er nog een tandje bij kan. Ik vraag me nu af wat het me gebracht heeft. Om te beginnen in goede zin. Da’s niet zo moeilijk: ik ben beter geworden. Heb een hoge kwaliteit geleverd. Ik heb ook veel geleerd, omdat ik me zelden beperkt heb tot de vraag of opdracht. Ik heb vrijwel altijd het perspectief verbreed. En had meestal wel tevreden collega’s en klanten. Allemaal pré’s. Meer lezen
Ik heb geleerd om vanuit mijn gevoel te handelen en te acteren. Wat ik vroeger vanuit mijn hoofd deed doe ik nu vanuit mijn gevoel en wanneer het niet goed voelt, doe ik het niet!
Ik ben geleidelijk aan steeds meer bij mijn gevoel gekomen en heb geleerd meer naar de mens te kijken, heb meer inleving en ben minder zakelijk geworden.
Ik heb geleerd te herkennen wanneer ik mijn gevoel vooral rationeel benader. Ik kan nu mijn gevoel toelaten waardoor ik veel meer rust kan vinden.
Oude patronen loslaten, is niet altijd een feest; dat kan echt pijnlijk zijn. Maar hoe bijzonder is het om te merken dat die pijn ineens in kracht kan veranderen?!
"Ik ben vooral veel bewuster en eerlijker naar mezelf toe bij het nemen van beslissingen. Wil ik het daadwerkelijk of kies ik voor de kortste weg of is het een vlucht, dit komt vrijwel dagelijks terug"