Organisatiecoaching
We werken allemaal vanuit overtuigingen en patronen. Dat zorgt voor kaders, die ons houvast geven. Maar het creëert ook blinde vlekken.
Ik ben met vakantie van 05 tot 29 Augustus.
Persoonlijke coaching
Persoonlijke coaching stimuleert gedragspatronen om te buigen en stimuleert werken aan blijvend resultaat. Gevolg: ontwikkeling en persoonlijke groei.
Familie opstellingen
Een familieopstelling is een methode om meer helderheid te krijgen in jezelf. In je zijn. Hoe je functioneert. En in de problemen die je in je leven ervaart.
Over mij
Ik vind het belangrijk dat er een klik is met mij. Alleen dan kun je open zijn over de problemen die je ervaart. Daarom begin ik altijd met een vrijblijvend gesprek.
Blogs
Leven is mijn waarde gaan zien
Ik luister naar Corinne Bailey Rae’s Like a Star met tranen in m’n ogen. Omdat de rust, zachtheid en traagheid van dat lied me raken; zó onvoorstelbaar moe voel ik me. Zo niet te beschrijven voorbij al m’n grenzen. Eerder naar bed gaan … Dat krijg ik er maar niet in. Hoewel … Ik zou nu graag in bed kruipen en me door ’t geluid van de stiller wordende natuur zachtjes in slaap laten wiegen. ’n Heerlijk diepe slaap. Maar de realiteit is voorbij denderend verkeer. Drukte ook in m’n huis: ’n matras in de gang, stapels spullen om uit te zoeken, uitpuilende kastjes. ’t Stoort me mateloos. Ik wil ’t opgeruimd hebben! M’n hele huis! Maar ’t gaat zo langzaam. Vanwege de herinneringen.
Ligt daarin de oplossing? Gewoon loslaten? Deze vragen roepen nieuwe tranen op. Waarom pijnig ik mezelf toch door alles zo gróndig te willen doen? De tijd die dat kost! Waarom niet ‘blind’ ’n stapel troep weggooien? Uit m’n huis! Uit m’n leven! Nieuwe ruimte scheppend!
Bewust zijn van je horizontale en de verticale verbinding
Het stille midden is in alles en iedereen aanwezig. Om meer inzicht te krijgen in wat je weerhoudt om in jouw stille midden te komen, biedt werken met de horizontale- en de verticale levensverbinding uitkomst.
WAT IS HET VERSCHIL TUSSEN ONZE HORIZONTALE & VERTICALE
De verticale verbinding:
Is de beweging naar binnen, bewust zijn van je lichaam. Dus in plaats van bezig te zijn met gedachtes en alles wat je te doen hebt of waarin je wordt meegenomen in je omgeving, je lichaam voelen en je gevoelens en emoties ervaren.
De eerste stap naar de verticale verbinding is de bereidheid om weer te gaan voelen en je bewust te worden van je emoties.
De tweede stap is oordeelloos te zijn. Je gevoelens herkennen en erkennen en er met je aandacht bij zijn, is helend en brengt je dicht bij jezelf.
De horizontale verbinding:
Staat voor alles om je heen in de wereld. Alles voor je, achter je, en naast je. En ook taken, geluiden, geuren en prikkels buiten je. En ook gedachtes en ideeen, hoofd activiteiten of rituele en automatische structuren waarmee we in verbinding zijn met onze omgeving.
Hier huist ook jouw ego, je denkt dat je dit bent, dat dit je identiteit is, omdat je zo ook wordt gezien door je omgeving en je je zo ook alleen laat zien aan de mensen om je heen. Je bent de harde werker, de lieve zorgzame, de consequente doorzetter enz.
Als baby hebben we in de horizontale verbinding de hechting moeten vinden om te overleven.
Leven is deuren openen
Wat ben ik in mijn leven al vaak tegen onzichtbare muren aan geknald. De ene keer bleef ik stug doorzetten. Probeerde ik ’t met een grimmig of betraand gezicht weer opnieuw. Met als resultaat alleen maar nóg meer innerlijke blauwe plekken. Andere keren trok ik me helemaal terug in mezelf. Geen contact meer met de buitenwereld. Huilend van pijn, frustratie en kwaadheid. De hoop verliezend om ooit aan de andere kant van die vreselijke muur te komen.
Nu ik dit zo schrijf, sta ik ervan te kijken hoe bijzonder het is dat ik nooit écht heb opgegeven. Dat ik door ben gegaan met ademen. Om uiteindelijk toch weer op te krabbelen. Weer enigszins ging deelnemen aan het leven. Om ’n hele tijd later toch weer een nieuwe poging te wagen. Gelukkig maar! Want ik heb vorige week ervaren dat er wel degelijk hoop is. Voor mij. Voor iedereen die bont en blauw is geworden door haar of zijn leven. Hoop op het gaan zien van de deuren die wel degelijk in die muren zitten. Deuren die open kunnen. Waardoor ik eindelijk aan de andere kant van de muur kan komen. Zonder kleerscheuren.
Beste ziel,
Vanmorgen, vlak voordat ik opstond, kreeg ik ineens het plan om je te schrijven. Een brief aan jou. Jou, die ik vorig jaar ietsje meer heb leren kennen. Natuurlijk heb ik al veel eerder over je gehoord. In uitdrukkingen, zoals ‘een arme ziel’, ‘een eenzame ziel’. En ook ‘zielsgelukkig’ en ‘luister naar je ziel’! Ik ken ze al heel lang, maar heb er nooit echt bij stilgestaan. Nooit beseft ook dat jij er de hoofdrol in speelt.
Hoewel ik zelden aan je heb gedacht, heeft je bestaan lang geleden diepe indruk op me gemaakt. Dat was toen ik op tv een Indiaan in een bos op een steen zag zitten. Hij at niks, dronk niks, zei niks en bewoog nauwelijks. Het enige wat hij deed was zitten. Wachtend op het moment waarop zijn ziel hem weer zou vinden. Hem weer had ingehaald. Het raakte me; zo bijzonder vond ik het. Zo puur. Vol gevoel. Klaarblijkelijk voelde deze man dat hij te snel was gegaan. Dat hij zielloos door het leven ging. Daarom had hij besloten te wachten. Net zo lang tot zijn ziel hem had ingehaald en hem weer kon vergezellen.
Ik heb geleerd om vanuit mijn gevoel te handelen en te acteren. Wat ik vroeger vanuit mijn hoofd deed doe ik nu vanuit mijn gevoel en wanneer het niet goed voelt, doe ik het niet!
Ik ben geleidelijk aan steeds meer bij mijn gevoel gekomen en heb geleerd meer naar de mens te kijken, heb meer inleving en ben minder zakelijk geworden.
Ik heb geleerd te herkennen wanneer ik mijn gevoel vooral rationeel benader. Ik kan nu mijn gevoel toelaten waardoor ik veel meer rust kan vinden.
Oude patronen loslaten, is niet altijd een feest; dat kan echt pijnlijk zijn. Maar hoe bijzonder is het om te merken dat die pijn ineens in kracht kan veranderen?!
"Ik ben vooral veel bewuster en eerlijker naar mezelf toe bij het nemen van beslissingen. Wil ik het daadwerkelijk of kies ik voor de kortste weg of is het een vlucht, dit komt vrijwel dagelijks terug"